Mesleğim gereği, kurumsal diyalogların yanı sıra toplumsal farkındalığın gerektirdiği sorumluluk itibariyle sosyal çalışmalarda da bulunuyorum. 

      Bu durumun, mesleki bir görev olmasından ziyade alt benliğimizdeki sosyal sorumluluk hissiyatının ağır basması ile alakalı olduğunu düşünüyorum.   

      Köşemde sık sık engelli vatandaşlarımızın daha kaliteli bir yaşam sürmesini sağlama, sokak hayvanlarını koruma, çevreye duyarlı olma gibi konulardan bahsediyorum. Zihinlerinizde ufak bir kıvılcım çakabileceğimi umarak yazıyorum. 

       Bir de dersleriyle beraber hayatı da öğrenmeye çalışan ve maddi durumları pek iyi olmayan üniversite öğrencileri var bahsetmediğim.  Gurbette, ailenin gönderdiği üç beş kuruşla okumaya çalışmanın zorluğunu iyi bilirim. Bazen hemen gönderilemeyen paranın idare edilişini bilirim. Çocuğuna para gönderemediği için kahırlanan cefakar ana- babayı da…

        Gün içerisinde gereksiz onlarca şeye harcama yapıyoruz, daha doğrusu o kadar basit şeylerin peşinde koşuyoruz ki, çevremizde olup bitene kör kalıyoruz. Bize ait olmayan derdi, sıkıntıyı umursamıyoruz. Sanki sıkıntıya hiç düşmeyecekmişiz gibi…

        Bakın, ilçemizde yumuşacık kalplere sahip güzel insanların kurduğu bir dernek var. “Üniversite Öğrencilerini Destekleme Derneği”, gönüllülerin yardımlarıyla her yıl onlarca üniversite öğrencisinin eğitimine katkı sağlıyor. Türkiye’nin birçok yerinde de bu amaca yönelik faaliyet gösteren birleşimler mevcut. Yapacağınız ufacık bir yardım, başarılı bir öğrencinin bir nebze refah içerisinde eğitim görmesi anlamına geliyor. “Yahu bizim derdimiz bize yetiyor” demeyin, emin olun onlar için hayat çok zor. Aldığı bursları kendisi için harcamayıp, hasta babasının tedavisi için ailesine gönderen öğrenciler var. Kardeşi doktor olabilsin diye kendi eğitiminden feragat eden ağabeyler var. Çocuğuna para gönderemediği için kapı kapı dolaşan boynu bükük babalar var. Gurbette evladı yiyemiyor diye evde kendi rızkından kesen anneler var. Emin olun ki sizden daha zor şartlarda yaşayan birileri mutlaka var.

         Yapacağınız destek belki sizlere takdir, plaket getirmeyecek ama göçüp gitmeden bu dünyaya iyi bir şeyler bırakabilmiş olmanın hazzını verecek. İyi insan olmak paha biçilemez… 

        Gönüllülük gerektiren işler sevgi dolu bir yürek ister. Yüreklerinizin ısınması dileğiyle…