Şaşırmaktan vazgeçiyorum dediğim her saniye, şaşırmayı meslek edindim kendime. “Bu kadarı da pes doğrusu”  dedirtiyor güzel ülkemin insanları her seferinde.  

    Şort giydiği için, bir kadını tekmelemeyi hak görüyor bir adam kendince. Bunu erkekliğinin meşruiyetine yoruyor nedense. Hem de onu bu dünyaya getiren varlığın da bir kadın olduğu gerçeğine sırt çevirircesine. 

     Atasının maneviyatına saygı duymayı, putlaştırmayla bir gören yobazlar da yaşıyor bu memlekette. Bıraktığı mirasın bir dönümlük tarla değil de koca ülke olduğu düşünülürse.

     İşin garibi, çocuk sevgileri peyda oluveriyor Ata’nın manevi huzurunda; pek ihtiyaç duyuyorlar çocuk neşesine, bir park konduruveriyorlar anıt mezarının bahçesine. 

     Şemsiyeyle şoför döverek kazaya sebebiyet verenler var haber bültenlerinde. Kendi yalnız gitse neyse de, bihaber gariplerin de canına kastetmeyi doyasıya yaşıyor deliliğinin zirvesinde!!

     Bir de dünyada birinci gelen projelere gülüp geçerken, zeki bilim insanlarımız iç göstermeyen muayene önlükleriyle güç katıyor mahremiyetimize. Çünkü hastayken, mahremiyeti kadar aldırmaz   insan öldüğüne!!

      Vatan uğruna şehit olanlar prim etmiyor, bebeğinin kıyafetine bir ev parası harcayabilen şarkıcı kadar şu günlerde.

    Göçmenlik pek cazip gelmeye başladı şu günlerde. Eğitimleri, seviye ötesinde. Hem öğretmenler ödev de vermiyor eve gidince. Herkes insan gibi yaşayıp, hayattan zevk alma derdinde. Çünkü herkes saygı duyuyor birbirine. 

    Bir meczup aklına uymak fena fikir değil kanaatimce…