Bildiğiniz gibi bu cuma, atalarımızın destan yazdığı Çanakkale Zaferi kutlanacak. Ben de bu hafta erken de olsa gururumuzla ilgili birkaç satır karalayacağım.      Bundan tam yüz bir yıl önce, şanlı bir tarih yazdı ecdat. Ne teknoloji kırıntısı, ne yaşam belirtisi… “Küllerinden doğmak” deyimini izah ediniz deseler,  bundan daha muazzam bir örnekle anlatılamazdı herhalde.  

     Durumun vehametini ve kahramanlığın yüceliğini gösterebilmek için birkaç örnek vermek yerinde olur sanırım. 

     Öyle bir savaş düşünün ki, metrekareye 6000 adet mermi düşsün. İngiltere ordusunun tek bir bataryasından fırlatılan 4000 mermiye karşılık, Türk Ordusu’ndan gelen 1900 mermi... Onbaşı Seyit Ali’nin 215 kg. ağırlığındaki top mermilerini sırtlanışı… İki merminin havada çarpışma ihtimali 10 milyonda bir iken, yere düşen düzinelerce örneği… 

     Bunlar sadece sayısal veriler. Peki ya dillere düşen kahramanlıklar? 

     Daha on ikisinde kendi cenaze namazını kılarak, birazdan gireceği muharebede öleceğini bilen ama korkmadan çarpışan kınalı kuzular. Onlara, kundaktan bebeğini çıkarıp mermi taşıyan cefakar, cesur kadınlar. 

    Ve gök mavisi gözleriyle ordusuna ölmeyi emreden bir yiğit…

     Çanakkale sadece bir savaş değildi. Çanakkale, evlattı. Çanakkale, namustu. Çanakkale, vatandı. Ölüme gönüllü gidecek kadar vatan, bayrak sevgisiyle yaşamaktı. Ne büyük cesaret…  

     Kadim varlığa herhangi bir şekilde inanç duymayan biri bile, o gün cephede olanların salt silah ve insan kudretiyle gerçekleşmediğini bilir. Tek gerçek vardı; imkansız, ve bir de gerçekleşen vardı; zafer.

     İngiliz kumandanının, ülkesine bizzat yazdığı harp günlüklerinde yer alan “onları yeniyorduk, ta ki gökten beyaz atlarıyla büyük bir ordu gelene kadar…” cümlesi izahate muktedir değil… Melekler ordusu, şanı deliliğinden olma Türk ordusuyla ittifak ettiğinde hangi kudret diz çökmez?  İman, inanç, güven, cesaret, millet sevgisi...  Koca bir cihan harbinden vatanını kurtaran yiğitlere selam olsun!

    Bu millet size çok şey borçlu. Bu vatanın bedeli kıymetli Türk kanınızla ödendi. Mekanlarınız uçmağ olsun. Hiçbir zaman Çanakkale geçilmedi, geçilmez!!!

   Dipçe: Ankara’daki patlamayla yüreğimizi bir kere daha dağladılar. Allah’tan, hayatını kaybeden vatandaşlarımıza bol rahmet, zalimlere merhamet, Yüce Türk milletine metanet diliyor, güzel ülkemi Allah’a emanet ediyorum…